Ludwik Stasiak "Autoportret ze Sfinksem"

Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jana Matejki, następnie w akademii wiedeńskiej u A. Eisenmengera i monachijskiej u A. Liezen-Mayera. Od 1884 roku regularnie prezentował swoje prace w warszawskiej Zachęcie oraz w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Tworzył kompozycje rodzajowe, historyczne, symboliczne, alegoryczne, pejzażowe, religijne a także portrety i autoportrety. Prawdziwy rozgłos przyniosły mu kwiaty, które malował całymi seriami, oraz widoki starej części bocheńskiej kopalni. Początkowa faza jego twórczości wykazywała wpływy monachijskie, późniejsza związana była z szeroko rozumianym realizmem, także modernizmem oraz secesyjną stylizacją. Obrazy Stasiaka mają charakterystyczną dla szkoły matejkowskiej perfekcję rysunku, przywiązanie do szczegółów oraz wierne oddanie zewnętrznych cech przedmiotu.